Artikel #1 ”Ik ben van de ene op de andere dag veranderd”
Viroen Soebedar (21) is vierdejaars student bedrijfskunde. Hiernaast zorgt hij voor zijn moeder die vier herseninfarcten heeft gehad, diabetespatiënt en nierpatiënt is.
Viroen verhuisde samen met zijn ouders van Den Haag naar Amsterdam, omdat daar meer familie woont. Hij was nog maar zestien jaar en zat midden in zijn tentamenweek van 4 havo, toen zijn moeder haar eerste herseninfarct kreeg. Zijn wereld stond op zijn kop, maar hij liet zich niet uit het veld slaan. “Het was een zware periode, maar het lukte me ondanks alles mijn havo diploma te behalen.”
School en zorgen
De zorg voor zijn moeder kost hem veel tijd, terwijl hij het nu heel druk heeft met zijn studie. “Ik kan niet zoals andere studenten dingen uitstellen tot op het laatste moment. Ik weet dat als ik dat doe, komt het niet goed. Als ik zeg dat ik twee uur tijd nodig heb voor het leren van wiskunde, moet ik er ook echt die twee uur gebruiken. Daarna heb ik er geen tijd meer voor. Ik moet prioriteiten stellen.”
Zelf heeft Viroen het idee dat hij goed genoeg voor zichzelf zorgt, maar zijn moeder denkt hier anders over. Ze hebben dan discussies, bijvoorbeeld over: meer sporten, gezonder eten of de kleding van Viroen. “Ik krijg vaak van haar te horen ’je moet meer voor jezelf zorgen en niet alleen aan anderen denken’. Die houding ga je namelijk snel aannemen door een zorgsituatie. Mijn moeder probeert me hierin te remmen.”
Drukke dagen
Viroen zit in zijn laatste jaar van zijn studie, waardoor hij veel bezig is met afrondende opdrachten die veel tijd kosten. Hij geeft aan dat het nu de drukste momenten zijn. Bekijk de video hieronder, waarin hij een drukke dag van zichzelf beschrijft.
Openheid
Viroen doet sinds 2013 mee aan De Week van de Jonge Mantelzorger. Hij gaat in die week met een groepje van vijf jonge mantelzorgers langs scholen om zijn verhaal te delen. Het doel hiervan is om leerlingen te laten inzien wat mantelzorg inhoudt en wat je als jonge mantelzorger voor iemand kunt betekenen.
Een keer per week deelt Viroen zijn leven op Facebook. Hij heeft een blog en vertelt aan zijn lezers hoe zijn week er uitziet. “Wat wij in die week een keer per jaar doen doe ik nu elke week. Ik probeer mijn verhalen te delen en zorgsituaties bespreekbaar te maken. Ik hoop dat andere jonge mantelzorgers mij zullen volgen in mijn openheid.”
“Ik krijg veel positieve reacties op mijn blog. Er zijn ook mensen die meeleven, maar dat is niet de bedoeling. Het is juist de bedoeling dat mensen om zich heen kijken en een ander helpen met het uitspreken van hun situatie. Er was wel een meisje dat mij om hulp vroeg, omdat ze niet meer wist wat ze aan moest met haar zieke moeder. Ik heb haar toen advies gegeven en dat heeft haar geholpen.”
Viroen verdraait zijn verhaal niet voor anderen. Hij is open over zijn thuissituatie, maar begint er niet uit zichzelf over. Soms komt het vanzelf ter sprake tijdens een gesprek. “Als je alleen al zegt: ik zorg voor mijn vader of moeder, dan hoeft niemand verder details te weten. Maar ze zijn dan wel op de hoogte.”
Rollen zijn omgedraaid
Zijn moeder zegt: “Ik heb altijd voor hem gezorgd en nu zijn de rollen omgedraaid.”
Ze deed vroeger alles voor hem. Viroen: “Ik was een lui kind en deed niks, ik was de prins in huis. Ik ben van de ene op de andere dag veranderd. Mijn moeder heeft nu mijn hulp nodig. Ik zie de situatie als iets dat bij mijn leven hoort. Er is iets gebeurt en het is op mij afgekomen en ik heb het geaccepteerd.” De band tussen Viroen en zijn moeder is gegroeid door wat ze hebben meegemaakt.
Ze hebben samen een afspraak gemaakt: “Mijn moeder wilde een paar jaar geleden dat mensen zouden zeggen: moeder van Viroen en niet meer Viroen’s moeder. Tijdens een interview met Eva Jinek, twee jaar later, werd ze voor het eerst ‘moeder van Viroen’ genoemd.”
Door veel te lachen, grappen te maken en over alles te praten, slaan ze zich door moeilijke tijden heen. ‘Ik ben blij met mijn zoon en meer dan trots op hem’, zegt ze.
